نوشته ای از صفحه شیر زن از جنس الماس حتی برنده تر ، درعزم و ایستادگی مانند دماوند گلرخ ایرانزمین:

 

نوشته ای از صفحه شیر زن از جنس الماس حتی برنده تر ، درعزم و ایستادگی مانند دماوند گلرخ ایرانزمین:

ما را به خاطر بیاور. ما را که تنها جوانانی بیست‌وچندساله‌ایم. مشت‌هامان گره کرده، قلب‌هامان مالامال از عشق و سرهایمان شوریده از شوق رهایی. قدم می‌گذاشتیم در کوچه‌پس‌کوچه‌های دل‌واپسی و اضطراب؛ با عبور از خیابان‌هایی که سالیان متمادی شاهد دردها و رنج‌های این شهر پرالتهاب بودند. در ذهن خود چشم‌های منتظر مادر و نگاه‌های پرسوال پدر را بی‌جواب گذاشته و مسیر را به امید قطره‌ای آزادی حتی در فریادی در نگاهی و یا در لبخندی می‌پیمودیم. ما را به خاطر بیاور، ما را که تنها جوانان بیست‌وچندساله‌ای بودیم. زمانی که آتش باورهایمان از لبالب وجودمان شعله می‌کشید؛ با سلاح خشم و فریاد مقابل هجوم گلوله و باتوم سینه سپر کردیم. با چشمان اشک‌آلود و گلویی سوزان و صدایی گرفته، در تلاطم قیام، زنجیرهای بردگی را تک به تک پاره کردیم؛ و خون رفقایمان گرمای خورشید سحرگاهی را در دل سیاهی شب‌های سرد و بی‌رحم نوید می‌دادند. ما را به خاطر بیاور؛ چرا که خون ریخته بر سنگفرش‌ها، نوشته‌های کنده‌کاری شده بر دیوارهای خاکستری زندان و واژه‌ی مظلوم آزادی که در کتابی میان انگشتانمان محبوس شده؛ اثبات وجودمان، هنوز در رگ و پی این شهر؛ آری، ردپای ما در گوشه‌گوشه‌ی شهر جامانده. نفس‌های ما از حنجره‌های دیگری بازمی‌تراود و فکرهای ما بر زبان‌های دیگری جاری است. اکنون تو کجای این قافله‌ای؟!

جمعی از زندانیان سیاسی زندان قرچک ورامین / آبان ۱۳۹۹

جمعی از #زندانیان‌سیاسی در #زندان‌قرچک‌ورامین عصر روز یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۹ گرد هم آمدند و یاد جانباختگان #اعتراضات‌سراسری #آبان۹۸ را گرامی داشتند.